"It's a home now"
Door: Aniek Bossink
Blijf op de hoogte en volg Aniek
13 Augustus 2014 | Ghana, Kpandu
Mijn laatste dagen hier in Kpando zijn aangebroken. Wat gaat de tijd snel! Vrijdag zal ik vertrekken naar een beachresort aan de kust, waar ik samen met een vriendin uit Groningen anderhalve week zal verblijven.
Afgelopen week ben ik met Magda vertrokken naar het noorden van Ghana, het Mole National Park was onze bestemming. De reis was erg lang. In zes dagen hebben we bijna 50 uur gereisd, uren gewacht (Afrikaanse tijd is om 11:00 uur vertrekken op papier en om 19:00 uur daadwerkelijk rijden). Onze UNO kwam dus goed van pas (114 potjes haha). Tijdens de reis naar Mole waren we getuige van een begrafenis, die plaatsvond aan de kant van de weg. En dat gaat er hier heel anders aan toe dan in Nederland. Ze vertelden ons dat in Ghana tijdens een begrafenis het leven van de overledene wordt gevierd. En dat gaat gepaard met veel muziek en dans. Er werd zelfs gedanst met de kist waar de overledene in lag! Met grote posters wordt een begrafenis hier aangekondigd en iedereen is welkom. Hoe beter je je leven hebt geleefd, hoe meer mensen naar de begrafenis komen. Bijzonder om eens zo'n gebeurtenis mee te maken.
De lange reis was het waard! Aangekomen in Mole zaten we in een huisje midden in het park. We keken uit op een grote vlakte waar olifanten liepen en er zat geregeld een baviaan op ons balkon. De safari was super, we hebben veel dieren gezien!
Ook hebben we op onze terugreis een belangrijke minister van Ghana ontmoet, precies op het goede moment.. We zouden die nacht in Accra verblijven, maar er was iets misgegaan met de reservering in het hotel. En daar sta je dan als twee blanke meiden in het donker op straat in een grote, onbekende stad.. Er was geen taxi te bekennen en we werden constant nagelfoten en -geroepen. Het was de eerste keer dat ik me onveilig voelde hier in Ghana. We zijn utieindelijk naar een aantal politieagenten gegaan die op straat auto's controleerden. Zij wilden ons wel helpen. Opeens stope een hele grote auto bij de politiecontrole en de politiemannen begonnen met de man in de bijrijdersstoel te praten, waarop hij zij: "Stap in". Wij stamelden dat we niet bij vreemde mensen in de auto stapen (en al helemaal niet 's avonds), maar we werden overtuigd doordat hij zijn pasjes en identiteitssticker op de auto liet zien. Ook de politie moedigden ons aan. En deze lieve man bracht ons naar een supermooi hotel en betaalde zelfs de hotelovernachting voor ons! Dat wilden we niet,maar hij stond erop: "I aslo have daughters, I think your dad will do the same". We kregen zijn visitekaartje en we konden hem altijd bellen. Hij vond het geweldig dat wij als twee Nederlandse meiden helemaal naar Ghana kwamen om hier iets te doen voor weeskinderen. Dat deze meneer Baffour erg bekend was in Ghana realiseerden we ons toen iemand van het hotel handdoeken kwam brengen en met grote ogen zei: "Do you know him?! Big guy, big guy." En de volgende morgen werden we zelfs uitgezwaaid door het hotelpersoneel!
Terug in het weeshuis was de ontvangst geweldig. Twintig springende kids kwamen op me afgerend: "Aniek you are home!" En ze wilden uiteraard graag de foto's zien. De olifanten waren hun favoriet en dat bracht me op een idee.. Sinds maandag staan nu twee olifanten op de muur in de huiskamer te pronken! Eli had liever een giraffe en ook die heeft een plaatsje gekregen op de muur in de waskamer. Naast deze tekeningen hebben we afgelopen dagen ook veel andere dingen geschilderd: alle deur- en raamkozijnen binnen, de tafeltjes en stoeltjes van de kinderen en ook de hal is opgefleurd met de handjes en namen van de kinderen. Mawusi, de leidster van het weeshuis, was helemaal verrast toen ze al het schilderwerk zag. Ze was erg dankbaar: "It's not a house anymore, it's a home now". Ook was ze erg blij met de nieuwe wasbakken en tafels .
Verder schiet de bouw van het toiletgebouw bij de school mooi op! De deuren zijn deze week geplaatst. Volgende week gaan ze verder met de binnenkant van het gebouw.
Nog maar anderhalve dag en dan ga ik. Ik zie op tegen het afscheid. De kinderen zeggen ook regelmatig dat we aanstaande vrijdag weggaan.. Sena zal in ieder geval mijn naam niet vergeten als ik weg ben, ze heeft haar nieuwe pop 'Aniek' genoemd! :)
Liefs, Aniek
-
13 Augustus 2014 - 18:36
Angéla Kouijzer:
Nou dat waren weer heel wat belevenissen...en ja ...nu het afscheid. Ik zal aan je denken. En je naam blijft nog wel leven daar dus met pop Aniek. Ik wens je nog goede en plezierige én veilige dagen daar. See you -
15 Augustus 2014 - 20:22
Monique Oude Engberink:
Hoi lieve Aniek,
Nou zeg ik heb net de verhalen van jou gelezen wat een belevenissen allemaal. Wat zal het afscheid moeilijk zijn geweest naar een aantal weken zo intensief met iedereen te hebben gewerkt.
Hopelijk kun je de laatste dagen alles een beetje los laten en nog genieten van je welverdiende vakantie.
Ik heb volle bewondering voor je dat je dit hebt gedaan. Je bent een top meid!!!!!!!!!!!
Zal het wel fijn vinden om je weer te zien.
Lieve groeten van je buuf
Ook groetjes van Leo en de kids
-
26 Augustus 2014 - 15:21
Marietje Keemers:
Wat een ontzettend mooie ervaring, die pakt niemand jou weer af.
Goed gedaan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
